Przeczytajcie, zobaczcie, jak należy pleść narracyjne gobeliny, a potem wróćcie do Imperium chmur. Ja, patrząc z tej perspektywy, widzę jedynie nieudolnie poskładaną, na dodatek mierną narrację. Mało sztuki, dużo marnej wykończeniówki próbującej przykryć niedociągnięcia.
A na pewno nad tym, czy jest ono immanentne. Diabeł wcielony, głównie za sprawą pesymistycznej wizji świata, nie jest skierowany do wszystkich odbiorców, mimo to uważam, że należy się zmierzyć z tym filmem.
Ratched to symfonia zbudowania z różnego rodzaju zaburzeń psychicznych. Ciekawą zabawą jest analizowanie wypowiedzi postaci oraz ich czynów. Wtedy warto zastanowić się, jak duże znacznie ma wspominania wcześniej przeszłość. Może jest tylko usprawiedliwieniem dla silnej potrzeby krzywdzenia innych? W niektórych przypadkach bywa to skrzywiona chęć pomagania ludziom. Często bez oglądania się na konsekwencje.
Potrzebne jest odpowiednie zbudowanie silnego kontekstu. Opartego na technologii, doświadczeniach, nauce, która nie próbuje udawać magii.
Spiritfarer pokazuje, że o grach w dalszym ciągu można myśleć w kategoriach pięknej rozgrywki, a nie wyłącznie maszynek do monetyzacji za pomocą skórek w skrzynkach.
