Ostatnio dopadł mnie ponury nastrój. Nic mnie nie cieszyło, nie nie potrafiło mnie zachwycić. Spojrzałem na książki, wszystkie złe. Przejrzałem katalog filmów w różnych serwisach streamingowych, same kiepskie produkcje. Postanowiłem, że sprawdzę co tam słychać nowego w muzyce. Rozczarowałem się. Bezmyślne dudnienie, brak sensu, dramat i nuda. Dlaczego nasza współczesna kultura jest tak wyprana z treści o wysokiej jakości? Dlaczego twórcy nie potrafią nas już porwać? Produkują kicz, hołubią odbiorcę kultury masowej i dostosowują się do jego gustów. Krótko piszą: nigdzie nie ma nic ciekawego.
Dość! Jeżeli ktoś regularnie zagląda na mojego blogaska, to doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że pod wpływem chandry – nie piszę. Szanuję swoje Czytelniczki i Czytelników. Pozostałych pragnę uświadomić, że nie ma nic do kultury masowej, kocham popkulturę, po prostu się w niej pławię. Dostarcza mi przyjemność, chociaż czasem bawię się źle. Wtedy zastawiam się, dlaczego tak jest, skąd wzięło się moje rozczarowanie. Zawsze staram się dotrzeć do sedna swojej niechęci, unikam atakowania tekstów na oślep. Tylko po to, aby ponarzekać, aby wylać hektolitry jadu, aby udowodnić wszystkim, że jestem prawdziwym krytykiem. Krytyk, jak sama nazwa wskazuje, krytykuje, ale coraz więcej osób robi to w sposób bezmyślny.
Wiele tekstów w Sieci, szczególne tych aspirujących do miana recenzji, opiera się na strumieniu jojczenia. Bohater zły, bo piórem można tylko ładnie pisać, a w ogóle to wszyscy i tak korzystają z długopisów. Fabuła taka sobie, nie opowiada o niczym. Narracja… Stop! Akurat tego słowa nie używają, ten rzeczownik wymaga przynajmniej minimalnej wiedzy. „Krytycy” upodobali sobie ocenianie tekstów kultury, na podstawie przestrzeni, w jakiej dana treść jest dystrybuowana. Dlatego to, co jest na Netfliksie, jest złe, straszne i kiepskiej jakości. Wszystko! Żadnych wyjątków! Muzyka na Spotify? Tragedia. Na winylach lepiej wszystko słychać, a na odtwarzaczu MP3 znalezionym na strychu, to jest już w ogóle magia. Ta spirala błędnego jojczenia kręci się ku uciesze odbiorców, którzy uwielbiają czytać, jak ktoś narzeka. Brakuje mi tylko portalu zajmującego się profesjonalnym zbieractwem krytyki bezmyślnej. Mógłby się nazywać szlachtanarzeka.pl, widzedrwiealeplacedalej.pl albo kiedystobylykolaaterazsakwadraty.eu. Jeżeli ktoś chce zmonetyzować ten projekt – śmiało! Nie chcę żadnych udziałów w takim przedsięwzięciu.
Daleki jest od twierdzenia, że wszystko, co nas otacza jest wysokiej próby. Jest pełno szmiry, współczesną kulturę trawią różne problemy. Zadaniem krytyka jest wskazywać na teksty wartościowe, umiejętnie opisywać to, co jest w nich dobre i jak są one osadzone w kontekście. Oczywiście, robi to w obrębie własnego systemu. Nie trzeba do tego pisać manifestu lub artykułu programowego. Wystarczy zrozumieć dlaczego jedne teksty się lubi, a innych nienawidzić. Tych drugich niekoniecznie musi być więcej. Negatywne recenzje również muszą mieć jakiś sens, nie mogą się opierać na założeniu „ja bym to zrobił lepiej” lub „ten autor od dawna filtruje z kulturą masową, więc wszystko, co robi to kicz, szmira i spektakularny pokaz chamstwa”.
Mniej jojczenia, więcej myślenia. Po prostu.